Rebiya Kadeer en haar man Sidik Rouzi

Mensenrechtenactiviste Rebiya Kadeer vraagt Europese aandacht voor Oeigoeren in ChinaDoor Sigrid Deters
12-10-2005

Ze is sinds een half jaar weer op vrije voeten, de Chinese zakenvrouw Rebiya Kadeer (58). Zes jaar lang zat ze gevangen omdat ze de onderdrukking van haar bevolkingsgroep de Oeigoeren, een moslimminderheid in het Noordwesten van China, aan de kaak stelde. Tegenwoordig woont ze in de Verenigde Staten, waarvandaan ze haar strijd voortzet. Haar optreden tijdens een mensenrechtendebat in De Balie in Amsterdam is het begin van een toer door Europa, waarin ze de positie van de Oeigoeren onder de aandacht wil brengen bij de regeringen.
"Zes jaar lang mocht ik niets. Geen boek lezen, geen krant, niet praten en geen bezoek ontvangen. Het enige dat ik kon doen, was denken. En het enige dat ik zes jaar lang dacht, was hoe ik mijn bevolking kon redden." Rebiya Kadeers gezicht vertrekt als ze praat over haar gevangenenschap. De eenzame opsluiting zorgde echter niet voor het beoogde effect van de Chinese autoriteiten haar monddood te maken. Integendeel, Kadeer werd alleen maar meer overtuigd van het feit dat de Oeigoeren háár hulp nodig hebben in hun strijd tegen de onderdrukking. "Want ik heb de kracht om dat gevecht aan te gaan", zegt ze over zichzelf.

Mensenrechtendebat geen onderdeel van China Festival.
In oktober 2005 vindt in Amsterdam het China Festival plaats, het grootste Chinese culturele festival in Nederland ooit gehouden. Maar tijdens dit festival was voor het onderwerp mensenrechten geen ruimte. Daarvoor was de druk van Chinese zijde te groot. Amnesty International en politiek- en cultuurcentrum De Balie besloten onafhankelijk van het festival een mensenrechtendebat te organiseren en nodigden daarvoor Rebiya Kadeer uit voor een lezing. Geheel tegen de wensen van de festivalorganisatie in.
Lees meer…

Eigen zaak
Dat ze een sterke vrouw is, heeft Kadeer in het verleden al bewezen. In 1978 startte ze, op dat moment moeder van 6 kinderen, een eigen bedrijf. "De meeste mensen keken er vreemd van op", vertelt ze. "Men was niet gewend dat een vrouw, nog moeder bovendien, buitenshuis werkte. De Oeigoeren zijn moslims en de rollen van mannen en vrouwen zijn strikt gescheiden." Bovendien was het in die tijd heel ongewoon dat iemand voor zichzelf begon. "Medewerking van de kant van de Chinese communistische overheid hoefde ik als Oeigoerse niet te verwachten."
Succes
Kadeer volhardde en stampte een goed lopend bedrijf uit de grond. "De Oeigoeren waren zo trots op me, dat ik vanaf dat moment De Moeder werd genoemd." Ze groeide uit tot een van de rijkste vrouwen van China en de Chinese overheid zag haar als het voorbeeld van Oeigoers succes onder hun bewind. Kadeer werd betrokken bij de politiek en in 1995 nam ze als afgevaardigde van de Chinese regering deel aan het Vrouwencongres van de Verenigde Naties.

Mensenrechtenactiviste
Maar in 1997 keerde het tij. "Ik geloofde altijd de geruststellende woorden van de overheid, die beterschap beloofde. Maar er veranderde niets voor de Oeigoeren. Toen een vreedzame demonstratie van Oeigoeren in de stad Ghulja (Yining in het Chinees) bruut werd neergeslagen, werden mijn ogen geopend."

Kadeers man was in 1996 al naar de Verenigde Staten gevlucht, nadat hij artikelen had gepubliceerd waarin hij de slechte positie van de Oeigoeren aankaartte. Kadeer dacht het slimmer te spelen en gebruikte haar positie als adviseur van de regering. "Ik publiceerde niets in het openbaar, maar overhandigde de autoriteiten rechtstreeks een lijst met zestien punten waarop de mensenrechten van Oeigoeren moesten worden verbeterd. Vanaf dat moment werd ik in de gaten gehouden."

De Oeigoeren zijn een Turkstalig volk uit Oost-Turkestan, tegenwoordig de autonome Oeigoerse regio Xinjiang (XUAR) in de Volksrepubliek China. De Oeigoeren zijn van oorsprong een nomadisch volk dat tussen de 10e en 16e eeuw werden geïslamiseerd.

Xinjiang is de grootste Chinese provincie en beslaat ongeveer een zesde deel van het totale Chinese oppervlak. In de 18e eeuw tijdens de Qingdynastie werd het gebied ingelijfd. Sinds de communistische partij aan de macht is, wordt er een massieve immigratiepolitiek gevoerd, die Han-Chinesen stimuleert zich in deze regio te vestigen. Tegenwoordig vormen de 7 miljoen Oeigoeren in Xinjiang een minderheid.

Twee jaar later werd Kadeer gearresteerd, toen ze onderweg was naar een ontmoeting met een Amerikaanse delegatie om te praten over mensenrechten. Ze kreeg acht jaar cel wegens 'het lekken van staatsgeheimen'; ze had krantenknipsels naar haar man in de Verenigde Staten gestuurd, die gingen over de positie van de Oeigoeren.
Individu
In maart 2005 werd Kadeer onder druk van internationale mensenrechtenorganisaties vervroegd vrijgelaten. Sindsdien woont ze in de Verenigde Staten bij haar man en zet daarvandaan haar strijd voor de Oeigoeren voort, ondanks dreigementen van de Chinese autoriteiten. Want regelmatig worden achtergebleven familieleden en collega's lastig gevallen en opgepakt voor verhoor. Toch is dat voor Kadeer geen reden te stoppen. "Ik ben geen individu meer met een familie. Ik sta nu volledig in dienst van het gevecht tegen de onderdrukking van het Oeigoerse volk."

Terroriste
Deze maand toert Kadeer door Europa om bij de regeringen de positie van de Oeigoeren in China aan te kaarten. Want die is sinds de wereldwijde oorlog tegen terrorisme volgens haar ondraaglijk geworden. "De Chinezen grijpen de internationale terrorismedreiging aan om hard op te treden tegen ons. Iedere Oeigoer is tegenwoordig een terrorist, separatist of religieuze extremist." Ook Kadeer is volgens de Chinese autoriteiten een terroriste. Kadeer is niet onder de indruk: "Het geeft aan dat ze mij levensgevaarlijk achten in mijn geweldloze strijd tegen de onderdrukking en voor democratie en vrijheid".

Exiled voice wants Games to cast light on repression

The Sydney Morning Herald
February 21, 2008

AS A career woman, Rebiya Kadeer once seemed to have it all: a successful trading store that made her the 11-richest business person in China, and no less than 11 children.
Now she is in exile after six years' solitary imprisonment, her assets are confiscated, and two of her sons are serving long jail terms in what appear to be reprisals against her.
Since being released in 2005 and allowed to travel to the United States, Mrs Kadeer, 60, has become the best-known voice of the Uighurs, the racially and culturally Turkic people of China's Xinjiang region, a remote land of high mountains and deserts abutting Central Asia.
In Sydney this week on a visit to raise awareness, Mrs Kadeer joins the Dalai Lama, the filmmaker Steven Spielberg and others in trying to use this year's Beijing Olympics to turn attention to China's human rights record.
Briefly independent as East Turkestan during China's civil war period, the Uighurs were brought back into Beijing's fold by the People's Liberation Army in 1949, their lands flooded with Han Chinese soldier-settlers, and their deserts used as a nuclear testing ground. Despite formal autonomy, Xinjiang remains under the tight control of a Communist Party secretary from Beijing, and the 8 million Uighurs are thought to be outnumbered by Han settlers among the region's 20 million people.
Mrs Kadeer paints a picture of a people demoralised by Chinese pressure on their culture and religion, resulting in soaring crime rates, drug use and HIV infections.
Community leaders, academic figures and Muslim imams have been jailed and removed from their positions - including her husband, Sidike Rouzi, 65, a professor of Uighur literature, who spent 11 years in jail before preceding her into exile.
Children are forbidden to enter mosques, and parents risk jail for "illegal religious activity" if they try to teach their children about Islam. Sweeps of villages carry out forced abortions on Uighur women, despite such ethnic minorities being officially excluded from the one-child policy, she said.
"The Chinese Government's intention is that by attacking our ethnic identity - our religious beliefs, our culture, our language and script - by removing these, we would no longer exist as a people," she said yesterday. "It's a form of cultural genocide."
Mrs Kadeer, left behind to run her department store in Urumqi, was arrested in 1999 and jailed for sending "state secrets" to foreigners - the only evidence being she had mailed newspaper clippings to her husband. She was released ostensibly on medical grounds just before a visit by the US Secretary of State, Condoleezza Rice, in March 2005, and allowed to leave China.
Now she heads the World Uighur Congress, an exile body pressing for self-determination, and she is used to facing down threats that included police beatings of three of her children while she listened on a mobile telephone. One son has been jailed for seven years for alleged tax evasion, another for nine years for subversion.
"The war on terror has been a golden opportunity for the Chinese Government to crack down on all kinds of Uighur activity," she says. Raids on alleged "terrorists" continue, including one on January 27 in which police acknowledge they killed two men.
China is aided by friendly governments that hand over Uighur suspects blamed for attacks on Chinese diplomats. One Uighur with Australian citizenship, Noorpolat Abdullah, is serving a 15-year jail term for alleged terrorism in Kazakhstan. But Mrs Kadeer says East Turkestan terrorism is a creation of Chinese security.
In Australia she hopes to raise awareness of the Uighur situation in meetings with MPs, officials and community groups.
The Foreign Affairs Minister, Stephen Smith, will not meet Mrs Kadeer, but officials of his department will. The Government has rejected Chinese objections to her visit.

UYGHURS/UIGHURS AND REBIYA KADEER

Early Day Motion
EDM 2138
UYGHURS/UIGHURS AND REBIYA KADEER16.10.2007
Bottomley, Peter
That this House calls on the Government to ask the government of China to respect the ethnic historical differences of the Uyghur people of the Xinjiang Uyghur Autonomous Region and to restore their right to equal treatment in employment and, under the law, to freedom of speech and religious worship and to education in their own language; to ask for an end to the persecution of peaceful critics and to aggressive attempts at assimilation such as the removal of young Uyghur women to the eastern provinces of China; and asks for the immediate release of the children of Rebiya Kadeer, unjustly imprisoned or detained following her election as President of the World Uyghur Congress, and of the Canadian citizen Huseyin Celil, who should be allowed to rejoin his family in Canada.
Meer informatie over Bottomly.Peter zie: http://www.peterbottomley.org.uk/

Historic Proof of the Chinese Communists' Genocide on Uyghurs

As it is known to everybody, mass killing and torturing to death have been the Chinese communists's main policy towards the dissent Uyghurs since the Chinese occupation of the Eastern Turkstan. In 1950s, the fascistic Chinese communist government has killed and burried hundreds and thousands of Uyghur intellectuals under the name of 'eliminating local nationalistis'. The following photos show some bloody scene of massacre that the inhuman Chinese carried out on Uyghurs at the places such as Ili, Altay, Khashgar and Aksu in Eastern Turkstan. However the killing and burrial caused the suspicion of the Soviet government at that time. The Soviet government has suspected that the Chinese might also killed and burried the Russians. Under the pressure from the Soviet side, the sneaky Chinese excavated some of the mass killing and burrial site and shew the Soviets proving that they only killed the dissent Uyhgurs. The following photos are secretely taken by the Soviet reporters at that time.

Uyghur

Hieronder de foto is niet een historische foto, is het vandaag de status van de Oeigoeren

Oeigoerse christenen in China onder vuur

Oeigoerse christenen in China onder vuur
De geheime Chinese politie heeft kortgeleden een Oeigoerse kerkleider, Alimjan Yimit, gearresteerd vanwege zijn ‘criminele activiteiten’. Verdere details over zijn arrestatie zijn onbekend. Zegt Open Doors op gezag van Compass Direct.
Wel moest hij een aantal maanden voor de arrestatie al zijn bedrijf in Kashi sluiten, omdat hij het zou gebruiken als dekmantel voor evangelisatieactiviteiten, aldus de China Aid Association (CAA).
Volgens CAA zijn er de afgelopen tijd meerdere arrestaties verricht onder Oeigoerse christenen. Op 19 november werd Osman Imin opgepakt vanwege zijn hulp aan buitenlanders met hun - illegale - religieuze activiteiten en het openbaar maken van staatsgeheimen. In 2004 werd Osman ook al gearresteerd. De politie heeft hem destijds gedurende verhoren ernstig mishandeld. Deze keer is hij veroordeeld tot twee jaar werkkamp. Volgens lokale bronnen heeft de arrestatie van Osman overigens niets te maken met het openbaar maken van staatgeheimen, maar met het feit dat hij een leider is in de Oeigoerse kerk.
Volgens lokale bronnen zijn er de afgelopen weken minstens nog twee andere Oeigoerse christenen gearresteerd. De Chinese overheid is erg beducht voor moslimterrorisme en houdt de Oeigoeren scherp in de gaten. Daar lijden de christenen nu ook onder. Er wonen ongeveer 10 miljoen Oeigoeren in Noordwest China, waarvan de grote meerderheid moslim is.
Geplaatst op: 2008-02-13 07:00:04

Rebiya Kadeer, with Alexandra Cavelius The Stormer of the Sky 06/22/2007 Books on Uyghurs
Date of publication: June 2007416 pages, 13.5 x 21.5 cm, 5.3 x 8.5 inchesISBN: 978-3-453-12082-2
China’s Public Enemy Number One Tells Her Story

Rebiya Kadeer, China’s most well-known dissident, was at one time the richest and most powerful woman of the People’s Republic. But when she began to struggle for the rights of her people, the Uigurs, an Islamic minority in China, she became the most hated woman in the regime. She spent five years in prison, where she witnessed torture, rape, and executions. Her moving life story is just as dramatic as it is politically volatile. Rebiya Kadeer has been tirelessly fighting for the rights of her people for decades, who in the former East Turkestan of northwestern China, have been peacefully demanding their basic religious, cultural, and economic rights from Beijing. But the Chinese government has not been charitable. Justifying its rigid attitude against the Uigurs as a fight against international terrorism, it mercilessly persecutes, tortures and kills its enemies.
The price that Rebiya Kadeer must pay for her political engagement is high, far more than just the value of her department store empire. After human rights organisations around the world demanded her release from prison, she moved with her husband to the USA. Yet five of her eleven children are still in China, used by the government in effect as collateral against even minor political activities of their mother. Because of all that has happened, she came to the decision to work with Alexandra Cavelius in publishing her dramatic autobiography and so to bring attention to the prevailing conditions in China – a tremendously volatile and explosive political topic.
In the meantime, Kadeer’s struggle in exile against oppression and injustice has found worldwide interest. Early this year, 2006, while she was still in prison, her family accepted in her name the Norwegian Rafto Prize, presented in Washington, which is often seen as a precursor to the Nobel Peace Prize (as it was for Auung San Suu Kyi in 1991 and Shirin Ebadi in 2003). Not only by insiders is she is considered a prime candidate for this honour. “I want to be the mother of the Uigurs, the medicine for their sufferings, the cloth to wipe their tears, and the shelter to protect them from the rain. - Rebiya Kadeer

Wie zijn de Uyghuren? all about the Uyghur peopleHet thuisland van de Uyghuren is het land ten noorden van Tibet, daar waar de handelskaravanen doorheen trokken, beladen met zijde uit China: het uitgestrekte land langs de Zijderoute.De Chinezen noemen het Xinjiang, het 'nieuwe lege land in het westen'. Officieel wordt het door de Chinese overheersers de 'Autonome Provincie Xinjiang-Uyghur' genoemd. De Uyghuren behoren tot de uitgebreide familie van Turkse volkeren, maar zijn ook rechtstreekse afstammelingen van de Hunnen en trots op hun veel bewogen geschiedenis en aanzienlijke culturele erfenis van literatuur, muziek, dans en tal van takken van traditionele wetenschappen w.o. heelkunde. De geschiedenis van het Uyghursevolk gaat terug tot 400 jaar voor Christus en beslaat dus zo'n 2400 jaar! Aan het begin van de vorige eeuw toonden onderzoekingstochten en opgravingen in de buurt van Turfan aan, dat al in de oudheid de Uyghuren bekend waren met het schrift, recht en rechtspraak voor iedereen en zowel schilderkunst, beeldhouwkunst als bouwkunst op zeer hoog peil stonden. De Uyghuren...de Grieken van Centraal Azia
De perioden van rebellie door de eeuwen heen tegen de Chinese overheersers zijn talrijk. En nog steeds is het Chinese bewind zeer oplettend tijdens uitingen van Uyghurs nationalisme. Talrijke opgravingen gedaan langs de zijderoute, getuigen van een hoog ontwikkelde beschaving in de tijd van de Uyghurse koninkrijken, waarvan de laatste tot 1759 zijn zelfstandigheid kon handhaven. De Manchu keizers heersten sindsdien over Oost-Turkestan, maar de Uyghuren wisten de Chinezen in 1863 weer te verdrijven en stichtten in 1864 met politieke steun van Turkije, Rusland en Engeland een nieuw onafhankelijk koninkrijk.
Echter, in 1876 verloor Uyghuristan opnieuw zijn zelfstandigheid. China, met geldelijke steun van Engeland, dat teveel invloed van Rusland in de regio vreesde, veroverde Oost-Turkestan opnieuw. Op 18 november 1884 werd het land van de Uyghuren ook politiek definitief ingelijfd als een deel van China. Tot op de dag van vandaag zeer tegen de zin van het trotse Uyghurse volk, dat evenals de Tibetanen, gebukt gaat onder het Chinese juk, dat door tal en last zijn nu bijna onuitwisbare stempel op het land en zijn oorsponkelijke bewoners drukt.
Vele Uyghuren, nu zo'n 75.000, zoeken en vinden hun vrijheid in een ver buitenland als banneling, maar blijven trouw aan hun afkomst en identiteit en uiten dat in hun muziek en dans. "Uyghuren" is niet alleen de naam van een volk, maar is ook een begrip: eenheid en verbondenheid. De Uyghuren vormen met hun aantal van 7,8 miljoen de op vier na grootste minderheid (nationaliteit) in de Volksrepubliek China, dat officieel 65 nationaliteiten herbergt. Naar schatting leven er bijna een miljoen Uyghuren in West-Turkestan, dat het grondgebied van de aangrenzende republieken omvat, die tot voor kort deel uitmaakten van de Sovjetunie. Hetgeen hun aantal brengt op ongeveer 8 miljoen. De Autonome Provincie Xinjiang-Uyghur telt ongeveer 15 miljoen inwoners, waarvan bijna 6 miljoen, meerendeels getransmigreerde, Han-chinezen. De overige daar van oudsher wonende minderheden (tien in getal) zijn o.m. Tatjiken, Kazaken, Tataren en Kyrgiezen.
De Uyghurse taal wordt sinds de 14de eeuw het Tjagetai genoemd, is verwand aan het Turks en gelijkt sterk op de taal die in het aangrenzende Uzbekistan wordt gesproken.
De naam van de hoofdstad van de provincie is drie雛lei en luidt Urumchi of wulumuqi (Chinees) of beter: Urumqi (origineel).